Vrouwen! Wat komt er in je gedachten als je aan vrouwen denkt? Mensen zullen misschien denken aan (werkende) moeders, dochters, glazen plafond, girl power, feminisme etc. Anderen zullen misschien denken aan lief, zorgzaam en aantrekkelijk.
Maar wat als ik je zeg dat ik aan de woorden gemeen, boos, sluw, wraakzuchtig en jaloers denk. Ik heb het dan over vrouwen die deze gevoelens bij zich dragen vanaf de dag dat hun relatie uit is gegaan.
De rede van een breuk kan van alles zijn. Geen gevoelens meer voor elkaar, vreemd zijn gegaan, kan zowel door de man of vrouw. Uit elkaar zijn gegroeid of de ander heeft je gewoon unfair behandeld. Of de vrouw de relatie heeft beeïndigd of dat de andere partij er vandoor is gegaan of dat het wederzijds is overlegd, alles kan! Waar het om gaat, de relatie is er niet meer! Als je relatie na een paar maanden of na een paar jaar over gaat is het altijd vervelend. Je bent immers niet aan iets begonnen om het te beeïndigen.
Als er kinderen in het spel zijn, dan valt er heel wat te regelen nadat je relatie uit is. Wie gaat waar wonen? Wie blijft in het huis? Bij wat grotere kinderen “bij wie gaan ze wonen”? Want zeg eerlijk, als je nog baby’s hebt blijven ze bijna altijd vanzelfsprekend bij de moeder. Als dat is geregeld, dan kom je vanzelf bij de alimentatie regeling, co- ouderschap etc.
We kennen allemaal de verhalen van de dead beat dads. Vaders die niks, maar dan ook niks met hun kinderen te maken willen hebben. Vaders die geen geld of werk hebben, dus ook niks voor hun kinderen kunnen betalen en die daar dan ook geen moeite voor doen. Vaders die beloven hun kinderen te komen ophalen, maar niet komen opdagen terwijl de kinderen met hun jassen aan staan te wachten en vervolgens hoor je niks meer. Deze groep kennen we maar al te goed! Zelf vind ik dat deze mannen zich wreed moeten schamen. Want als de vader niks doet, zich nergens mee bemoeit, natuurlijk heeft de vrouw het dubbel zo zwaar met de opvoeding en verzorging van de kinderen net als met het financiële plaatje. En hoe moeten de kinderen zich voelen? Die hebben er niks aan als hun vader verdwijnt en komt opdagen wanneer hij wilt.
Maar je hebt ook mannen die wel voor hun kinderen willen zorgen, die wel maandelijks betalen, die wel hun kinderen op de afgesproken momenten komen ophalen, die zelf op vakantie gaan met de kids. Vaders die erg geïnteresseerd zijn hoe het op school gaat met zijn kinderen. Ja, velen willen nog steeds betrokken zijn in het leven van hun kinderen, ook al is de relatie over. Er zijn ook goede mannen en goede vaders.
Je zou denken, dat elke vrouw waarvan de relatie over is, wel een ex partner van de tweede groep wilt hebben. Want op de mannen van de eerste groep zit je toch echt niet te wachten, toch?
Stel je voor dat mama ziet, dat ik papa wel leuk vindt!
Maar hoe komt het dat er moeders zijn die de kinderen weghouden van de vader? Terwijl hij aan alle verplichtingen voldoet! Of zodra de vader een nieuwe partner in zijn leven krijgt, breekt de hel los! Voor elk klein detail wordt de rechter ingeschakeld. Je probeert te praten met deze vrouwen, maar de deur wordt in je gezicht dichtgeslagen. Alles is een probleem voor deze vrouwen, sinds de dag dat hun relatie uit is gegaan. En natuurlijk heeft elk verhaal twee kanten, maar als de vader bovenstaande al uitvoert is het dan niet al een hele geruststelling? Of moet er dan alsnog spijkers op laag water worden gezocht? En hoe zit het met vrouwen die alles bespreken met hun kinderen? Van onderwerpen als hoeveel papa per dag zou moeten betalen aan alimentatie tot aan “jullie vader is slecht!” Dat kinderen zich niet vrij voelen om te praten met hun vader als hun moeder erbij is, want “ja stel je voor dat ze ziet dat ik mijn vader wel leuk vindt”. En dat merk je natuurlijk als de moeder er niet bij is, hoe de kinderen dan praten, lekker vrij en ongeremd. En hoe zit het met de vrouwen die hun kinderen slecht kleden en dan heb ik het niet over smaak, want die is van iedereen anders, maar slecht kleden in de zin van, gaten in de kleren, haren niet gekamd of geknipt, niet voldoende kleding of ondergoed meegeven, kleding niet gestreken wat op dat moment wordt gedragen. Of te kleine schoenen en ga zo maar door………de lijst zal vast nog meer punten bevatten.
Natuurlijk ben je verdrietig nadat je relatie uit is. Maar vergeet niet, dat kan een man ook zijn. Niet alleen vrouwen hebben gevoel. En daar zal vast ook tijd overheen moeten gaan. Maar moeten de kinderen ondertussen in de wachtrij staan totdat de liefdesverdriet van hun moeder over is? Dat je je kinderen uitlegt, dat je verdrietig ben zal niemand je kwalijk nemen. Maar om vervolgens kinderen op te zadelen met jouw problemen en gevoelens die je hebt naar hun vader toe. En dat het tot uiting komt in de vorm van een waslijst die ik zonet hebt benoemd. Dan vraag ik mij af, als vrouw zijnde “vrouwen waar zijn jullie mee bezig?!”
En vaak zijn er zoveel positieve berichten “vrouwendag”, alleenstaande moeders die in het zonnetje worden gezet. Artikelen en boeken over vrouwen die het zo goed doen met hun kinderen. ( vader is vaak niet echt belangrijk, die zorgt alleen voor het zaad)
Zelfs in het rechtssysteem kan de vrouw niet veel verkeerds doen. Mannen betalen vaker de volle pond voor de advocaat kosten. Terwijl de vrouw, omdat ze er al vanuit gaan dat hun minder verdienen, veel minder voor een advocaat betaalt.
Vrouwen worden vaker gezien als zielig, omdat zij met de kinderen achterblijven. Dus ze hebben het zwaar. Maar ik denk dat er genoeg vaders rondlopen die ook gewoon weer met hun kinderen in één huis willen wonen. Veel moeders zullen nooit toelaten dat hun kind bij de vader gaat wonen. Maar komt het omdat ze de kinderen zo gaan missen of omdat hun dan aan de vader alimentatie moeten gaan betalen? Ik vraag me af. En waarom wordt er altijd aangenomen dat de vrouw het beste is voor de kinderen? Is dat wel zo? Doet de vrouw altijd alles goed? We kennen allemaal wel vrouwen waarbij je spontaan vraagtekens krijg. Of heeft de vrouw altijd “gelijk”? Zowel in de relatie als buiten de relatie?
Wat zullen al deze acties voor impact hebben op je eigen geluk? Misschien is je ex al doorgegaan, een nieuw persoon in zijn leven. Wat voor impact zal dit hebben voor je kinderen? Vroeg of laat komen ze erachter, dat hun vader of eventuele stiefmoeder wel hele leuke en aardige mensen zijn. Of blijf je volhouden dat echt alles aan hun vader ligt? Het enige wat er wordt gecreëerd is een afstand tussen de kinderen en de vader. Of is dat het doel?
Als jullie als vrouw zijnde het leven van je ex partner als dat van de kinderen zo nodig wilt verpesten, omdat je (nog steeds) boos en verdrietig bent, zal ik nooit een vriendschap met jullie kunnen sluiten. Ik weiger om zulke vrouwen te steunen en om hun de hemel in te prijzen, omdat ze alleenstaand zijn. Voor dit soort vrouwen geen vrouwendag a.u.b.
Living in my Bubble 