Ligt het aan mij of zie ik alleen blogs voorbij komen over mode, make- up, kinderen, baby’s, kleding, eten etc. Zijn allemaal heel leuk daar niet van. Maar er lijkt altijd of er met blogs een perfecte wereld wordt gecreëerd. Maar ook als ik kijk naar Facebook, als je iets post over “de echte wereld” lijkt het erop alsof mensen bang zijn om te reageren of het bericht zelf te liken. Maar als je een foto plaatst met je kind of van je vakantie of nieuwe gadget, dan heb je zo de likes en reacties binnen. Willen mensen zich niet bemoeien met wat er echt om hun heen gebeurt? Of doen ze dat al teveel en is Facebook gewoon een leuke speelparadijs voor hun, dat kan ook iedereen mag het op zijn manier gebruiken.
Of is het toch dat mensen hun ogen sluiten voor alles wat niet leuk is, voor alles wat verdrietig is. Maar wat er allemaal gebeurt is toch de werkelijkheid. Het is NU! De reacties onder de krantenartikelen liegen er niet om, de taal wat mensen uitslaan is onbegrijpelijk. Als je het leest vraag je jezelf af of ze het wel over andere mensen hebben. Het is allemaal zorgwekkend.
Wat er in Amerika gebeurt op dit moment is niet in Nederland aan de gang, maar toch krijg ik er geen goede gevoelens bij. Vooral als mensen uit de politiek roepen, dat ze dit ook graag zouden willen doen en meer landen willen toevoegen aan de lijst van POTUS. Dat is verontrustend, want we praten over mensen die gewoon werken, die een geldige verblijfsvergunning of visa hebben. Deze mensen hebben hun leven in een land waar ze niet meer naar toe kunnen en worden tegengehouden. En dat alleen maar op grond van waar ze vandaan komen, dat is pure discriminatie en racisme.
Ik ben benieuwd hoe lang mensen rustig blijven doorgaan met hun “mooie” leventje zonder zich druk te maken wat er nu allemaal staat te gebeuren. Dit is pas het begin als je het mij vraagt. En niet omdat iets geen effect heeft op je eigen leven, kan je alles gewoon negeren. Want wat als de rollen zouden zijn omgedraaid, dan zou je het ook fijn vinden als er mensen voor je opkwamen en hun stem zouden laten horen.
Mijn blogs zullen altijd over mijn gedachtes gaan en wat ik meemaak in mijn leven. Schrijven is als een therapie voor mij en ik geniet ervan om mijn gedachtes op papier te zetten. Ik ben een persoon die realistisch is en zal blijven en mijn ogen voor niks zal sluiten en toch genieten van alles wat het leven mij te bieden heeft. Aandacht geven aan bepaalde zaken doet mijn leven geen kwaad, zo wil ik alleen zeggen dat ik achter de mensheid sta. Iedereen is mens, de één is niet beter dan de ander.
Living in my Bubble 